က်ေနာ္ တို ့ ေတြဟာ မေက်နပ္ခ်က္ရွိလို ့ ျဖစ္ေစ.. စိတ္၀င္စာမွဳရွိလို ့ ျဖစ္ေစ သူတပါးကို ေစာင့္ၾကည့္ၾကတတ္ပါတယ္... ဒီလို လုပ္တာဟာ မွားပါတယ္... စစ္ပြဲတပြဲ (သို ့) ေဘာပြဲ တပြဲမွာ တဘက္ရဲ ့ အေျခအေနေကာင္းမေကာင္းကို မစဥ္းစားခင္ ကိုယ့္ဘက္က ေကာင္းေအာင္ ပိုင္ႏုိင္ေအာင္ အရင္ ၿပဳလုပ္ရပါတယ္... ဒီလို ျပဳလုပ္ဖို ့ မိမိရဲ ့ အနီးဆံုး ပတ္၀န္းက်င္မွ စေလ့လာရပါတယ္.. ဥပမာျဖစ္စဥ္အားျဖင့္..တေန ့မွာ ဗိုလ္မွဴးက မိမိရဲ ့ အနီးပတ္၀န္းက်င္ နဲ ့ ပက္သက္ၿပီး ၁၀ မိနစ္ မွတ္စု ခ်က္ခ်င္းေရးခိုင္းပါတယ္... ေရးတဲ့ သူေတြကလည္း စဥ္းစားၿပီးေရး.. ဟိုနားဒီနားသြားၾကည့္ၿပီး ေရးသားသူေတြေရာ အမ်ိဳးမ်ိဳးပါပဲ...အဲဒါကို ေတြ ့တဲ့ ဗိုလ္မွဴးက ခ်က္ခ်င္းအားလံုးကိုေခၚၿပီး ေငါက္ပါတယ္.. က်ေနာ္တို ့ ေတြဟာ ပတ္၀န္းက်င္ကို သြားၿပီး အားသန္ပါတယ္... တကယ္ေတာ့ မိမိကိုယ္ေပၚမွာတင္ မွတ္စုေရးရပါတယ္... ဆိုလိုရင္း သေဘာေပါက္ပါ့မလား မသိဘူး.. ရူပ္ေနရင္ ေျပာၾကပါ... က်ေနာ္တို ့ေတြ တေန ့အက်ၤ ီ၀တ္လိုက္ ဟိုဟာေလး စားလိုက္ ဟိုသြားလိုက္ ဒီသြားလိုက္ ..ေန ့စဥ္ရက္ဆက္ လုပ္လာတဲ့ အခါမွာ အၿမဲလိုလို လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ေတြလို ျဖစ္လာပါတယ္..တေယာက္ေယာက္ သာ ကိုယ့္ကို လုပ္ႀကံခ်င္ရင္ မခက္ေတာ့ဘူးေပါ့... မိမိသြားတဲ့ ေနရာေတြမွာ လုပ္ႀကံမယ္.. စားတတ္တဲ့ အစားအေသာက္ေတြမွာ လုပ္ႀကံမယ္... ေထာက္လွမ္းေရး သင္တန္းတခုမွာ ဆိုရင္ ေသာက္ေရအိုးထဲကို ဆားေတြခတ္ထားပါတယ္... ေသာက္ေနၾကဆိုေတာ့ လက္က အရမး္ျမန္ပါတယ္... ညာကခြက္ကိုင္လိုက္တာနဲ ့ ဘယ္က အဖံုးဖြင့္ၿပီးသား...ဒီေတာ့ မိမိအတြက္ မိမိကာကြယ္ဖို ့လိုလာပါတယ္... ဒီလို လိုလာတဲ့ အခါက်ေတာ့ သူတပါးက မိမိကို ေစာင့္ၾကည့္ေနသကဲ့သို ့ မိမိကိုယ္မိမိ သတိထား ေစာင့္ၾကည့္ရပါတယ္... ဒါေၾကာင့္ မွတ္တမ္းေရးတာေတြ ျဖစ္လာပါတယ္... မွတ္တမ္း ေရးတာဟာ ကိုယ္လိုခ်င္တာကို ေရးတာပါ.. ဒီပညာရဲ ့ အေျခခံမွာ ေရးတာက ျဖစ္စဥ္ေရးတာပါ... ျဖစ္စဥ္ေရးအခါ မိမိလိုရာတခုထဲ မဟုတ္ပဲ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ထူးျခားခ်က္ကို ျဖစ္စဥ္ေရးတာပါ... ရဲေတြ ဘာေတြ ႀကံဳေတြ ့ဘူးသူ ရွိရင္ သိပါလိမ့္မယ္... အခင္းျဖစ္စဥ္ကို ေရးရင္ မနက္ အိပ္ယာထရာက စၿပီး မဆိုင္တာတာေတြပါ အကုန္လံုး အခ်ိန္ခန့္မွန္းေျခေတြနဲ ့ ေရးသားပါတယ္... ဒါဟာ ျဖစ္စဥ္ေရးတာပါ... ဒီအခါ မိမိလိုရာတင္ မဟုတ္ေတာ့ပဲ မိမိသတိမထားလိုက္မိတဲ့ အေသးအဖြားေလးေတြဟာ မိမိျဖစ္စဥ္ထဲ ၀င္လာပါတယ္... ဒီဟာနဲ ့ ဆက္စပ္ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကို ကာကြယ္ရာမွာ သံုးတဲ့ ဗ်ဴဟာေတြ ျဖစ္လာတာပါ... ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးမ်ား လန္ ့သြားမလားပဲ... မလန္ ့ပါနဲ ့... ပစ္ဖိုင္နယ္ အေၾကာင္းေတြ မေျပာေသးပါဘူး.. ဒီေတာ့ က်ေနာ္တို ့ေတြဟာ မိိမိကိုယ္ကို ျဖစ္စဥ္ေရး က်င့္သင့္ပါတယ္...ဒီလိုေရးသားရာမွာ အက်ၤ ီဘာ၀တ္တယ္...ဆိုတာမ်ိဳးက အစ အေသးစိတ္ေရးသား တတ္ေအာင္က်င့္ပါ... ဒီလို က်င့္ၿပီး ၁ ပတ္ အၾကာမွာ ဒီျဖစ္စဥ္ကို မိမိရဲ ့ ရန္သူ သြားလာေနထိုင္ပံု အျဖစ္ရူျမင္ၾကည့္ပါ... အဲဒီ အခါ ဟာကြက္ဆိုတာေတြ ေတြ ့လာပါမယ္...ဒီ အခါက်မွ တန္ျပန္မွဳ အပိုင္းေတြ ဆက္ေလ ့က်င့္ပါ... ဟာကြက္ေတြ ေတြ ့လာတာနဲ ့ အမွ် ဘယ္လို ထိုးႏွက္ရင္ ရႏိုင္မလဲ ..ထိုးႏွက္ရာမွာ သူသြားတဲ ့ ေနရာေတြကို အခ်ိန္နဲ ့ အတိအက် ဘယ္ေနရာမွာ ထိုးႏွက္ႏုိင္မလဲ .. သူရဲ ့ အနီးကပ္ ထိုးႏွက္ရာမွာ ဘာလို လုပ္ႀကံမလဲ ဆိုတာ ေတြ ေတြ ့လာရမွာပါ... ဒီလိုပဲ မိမိသာဆိုရင္ ဘယ္လို ေရွာင္တိမ္းမယ္... ဘယ္ကေန ဘယ္ကို ေျပးရင္ ဘယ္လမ္းခရီး ဘယ္ေလာက္အကြာအေ၀း ရန္သူရွိေနႏုိင္တဲ့ ေနရာေတြ စတာေတြကို ေတြ ့ရမွျဖစ္ပါတယ္...ဒီလို ရုတ္တရက္ တန္ျပန္လွဳပ္ရွားႏုိင္ဖို ့ဆိုတာ အရင္ပိုစ့္မွာ ေျပာခဲ့သလို ေနရာေဒသ အခ်ိန္ကာလ ကၽြမ္းက်င္ေအာင္ လုပ္ရပါမယ္...ငယ္ငယ္ကလို က်က္မွတ္ရပါမယ္... ဒါမွ တန္ျပန္လွဳပ္ရွားမွဳ အပိုင္းကို လုပ္ႏုိင္မွာ ျဖစ္သလို ဆုတ္ခြာျခင္း အပိုင္းေတြမွာ သံုးႏုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္...က်ေနာ္ ေမြးဖြားၿပီးခ်ိန္မွ ၁၆ ႏွစ္သားထိ အိမ္မွာ ပစၥည္းကို ထားၿပီးရင္ ဘယ္ေနရာထားမွန္းမသိေတာ့ဘူး..ရွာလို ့ေတြ ့ရင္လည္း မိမိမထားခဲ့တဲ့ေနရာမ်ိဳးက ျပန္ေတြ ့တယ္.. ဘယ္သူယူတယ္လို ့လည္း မေျပာႏုိင္ေတာ့ဘူး... ေထာက္လွမ္းေရးတေယာက္ဟာ သူကေျပာတဲ့ စကားထက္ သူမ်ားေျပာလာတဲ့ စကားကို ယူေလ ့ရွိပါတယ္ ...ငယ္ငယ္က က်ေနာ္အိမ္က ေလွကား အရွည္ကို ဘယ္ႏွစ္ထစ္ရွိမွန္း မသိခဲ့ဘူး...ထမင္းစား ပန္းကန္ ဘယ္ႏွစ္ခ်ပ္ရွိမွန္းမသိခဲ့ဘူး... ျဖစ္သင့္ပါတယ္...သတိဆိုတာ မထားတတ္ခဲ့လို ့ပါ... အေရးမပါလို ့ စိတ္မ၀င္စားခဲ့တာလည္း ပါတာေပါ့.. ၁ ခုတည္း အေနနဲ ့ အေရးမပါႏုိင္ေပမယ့္ စုေပါင္းလိုက္တဲ့ အခါ ျမန္မာျပည္ကို ထင္တိုင္းႀကဲခဲ့တဲ့ ယႏၵယားတခုုျဖစ္ခဲ့တာ သာဓကပါ... ဒါေၾကာင့္ အနီးစပ္ဆံုး မိမိကို္ယ္မိမိ ၁ ပတ္ေလာက္ျပန္ေလ့လာၾကည့္ၾကပါအံုးလို ့ ေျပာရင္း အပိုင္း ၂ ကို ဇာတ္သိမ္းလိုက္ပါတယ္...